| |
Choroby i ich zapobieganie
Kłopoty z wylinką.
Czasami gekon nie jest w stanie zrzucić całej wylinki. Kawałki starej skóry
zostają na łapkach, ogonie i głowie. Zaniedbanie tego problemu może prowadzić
do poważnych komplikacji. Stara skóra uciskając naczynia krwionośne i może wywołać
martwicę koniuszków palców i końca ogona, lub powodować powstanie jątrzących
się ran.
Jeżeli zauważymy, że nasze gekony po wylince mają na paluszkach lub głowie kawałki
wylinki - powinniśmy jak najszybciej pomóc im je usunąć. Miejsca zwilżamy gliceryną
(do nabycia w aptekach, bez recepty) lub moczymy przez kilka minut w letniej
wodzie, a następnie przy pomocy wacika (np. do czyszczenia uszu) delikatnie
i bardzo ostrożnie zsuwamy resztki skóry. Nie należy robić tego na siłę, gdyż
bardzo łatwo możemy zranić gekona.
Z reguły przyczyną tego problemu jest zbyt niska wilgotność w terrarium. Aby
zapobiegać tego typu kłopotom, kiedy widzimy, że gekon zbliża się do wylinki
można podnieść wilgotność w terrarium. Prostszym rozwiązaniem jest umieszczenie
w terrarium komory ze stale wilgotnym substratem. Problemy z wylinką wynikać
mogą również z niedoboru witamin (głownie rozpuszczalnych w tłuszczach A i E),
dlatego tez należy pamiętać o stałym uzupełnianiu diety preparatami witaminowymi.
Utrata ogona
Gekony lamparcie jak większość jaszczurek posiadają zdolność do autotomii, czyli odrzucenia fragmentu ogona. Jest to naturalny
mechanizm służący do obrony przed drapieżnikiem. U gekonów w hodowli do autotomii dochodzi najczęściej w skutek
zbyt mocnego chwytania za ogon lub walk pomiędzy osobnikami znacząco różniącymi się wielkością. Gady
wytworzyły specjalny mechanizm zapobiegający nadmiernej utracie krwii oraz infekcji po odrzuceniu fragmentu ogona. Kiedy zdaży
się sytuacja, że jeden z posiadanych przez nas gekonów straci fragment ogona nie należy panikować. Wystraczy pzetrzymywać
danego osobnika w warunkach sterylnych i ewentualnie zdezynfekować ranę(np. jodyną) do czasu zagojenia się. Ogon u gekonów
jest miejscem gromadzenia zapasów tłuszczowych, więc autotomia jest równoznaczna z utratą części tych
zapasów. W związku z tym regeneracja ogona może odbywać się kosztem wolniejszego wzrostu osobnika. Zregenerowany ogon
morfologicznie
różni się od normalnego długością oraz brakiem wyraźnej segmentacji.
| Ogon gekona lamparciego po autotomii |
 |
|
| Ogon dorosłego gekona lamparciego po regeneracji. Widoczna różnica w segmentacji. |
 |
|
Grzybice i zakażenia bakteryjne.
Grzybice są to choroby zakaźne wywoływane przez mikroskopijne grzyby. Grzybice można podzielić ze
względu na zainfekowane tkanki: grzybice powierzchniowe - dermatofitozy(grzybice skóry,
wywoływane głównie przez grzyby z rodzaju Mircosporum, Epidemophyton i Trichophyton),
drożdżyca(wyoływana przez grzyby z rodzaju Candida, dotyczy głównie miejsc narażonych na częsty
kontakt z wodą oraz osobników z obniżoną odpornością immunologiczną); grzybice(pośrednie) -
dotyczące podskórnych tkanek, do zakażenia dochodzi głównie w przypadku uszkodzenia i przerwania
ciągłości skóry(np. ran), ten rodzaj grzybicy wywoływany jest przez grzyby z rodzajów
Aspergillus, Paecilomyces, Dermatophyton, Beauvaria, Trichoderma; grzybice (głębokie) - dotyczące
całego organizmu lub narządów wewnętrznych, do zakażenia dochodzi najczęściej przez układ
oddechowy dlatego najczęstszym objawem są problemy z oddychaniem, wywołują ją takie gatunki
grzybów jak Coccidiocles immitis, Histoplasm capsulatum, Blastomyces dermatitis. W przypadku
grzybic powierzchniowych i pośrednich najczęstszymi objawami są anormalne zmiany skórne,
niegojące się rany, ropnie, problemy z wylinką. Do zakażenia może dojść poprzez kontakt z innym
zainfekowanym osobnikiem. Zakażeniu sprzyjają nieodpowiednie warunki hodowlane, zbyt wysoka
wilgotność, niska temperatura. Leczenie powinno polegać na terapii dostosowanej do danego rodzaju
grzybicy, zaleconej przez lekarza weterynarii, oraz na polepszeniu warunków panujących w
terrarium.
Infekcje bakteryjne powodowane są przez patogeny, którymi w tym przypadku są bakterie.
Najczęstsze infekcje wywoływane są
przez bakterie należące do rodzajów: Aeromonas, Pseudomonas, Mycobacteria, Salmonella oraz przez
gatunek Escherichia coli.
Bakterie Aeromonas sp. i Pseudomonas sp. naturalnie występują w organizmie w niewielkich
ilościach; rozwój tych bakterii może
doprowadzić do posocznicy, problemów z oddychaniem, czy zakaźnym zapaleniem błony śluzowej jamy
gębowej potocznie nazywanym
"zgnilcem pyska". Zgnilec pyska objawia się krwawymi wybroczynami na błonie śluzowej jamy
gębowej, a w przypadku nieleczenia
może doprowadzić do utraty zębów i śmierci głodowej na skutek niemożności pobierania pokarmu
przez zwierzę. Infekcja
Mycobacteria sp. objawia się najczęściej anoreksją, utratą wagi, biegunką oraz problemami z
oddychaniem. Salmonella sp. należy
do naturalnej flory bakteryjnej organizmu przy czym jeśli wystąpi infekcja z udziałem Salmonelli
może dojść do posocznicy,
biegunki, problemów skórnych. Salmonella sp. są groźne dla człowieka więc zachowanie higieny
przez opiekuna powinno być
standardową czynnością. Escherichia coli także może występować w niewielkich ilościach w orgazmie
nie powodując przy tym
żadnych objawów, jeśli już dojdzie do infekcji Escherichia coli najczęstszymi objawami są
biegunki, odwodnienie, może też
dojść do posocznicy, problemów skórnych lub problemów z oddychaniem. Jak widać infekcje
bakteryjne powodowane przez całkiem
różne rodzaje bakterii, mają bardzo często podobne objawy oraz często występują obok siebie.
Dlatego też ważna jest trafna
diagnoza postawiona przez lekarza weterynarii. Infekcjom bakteryjnym sprzyjają podobnie jak
grzybicom, nieodpowiednie warunki
hodowlane: zła wilgotność, nieodpowiednia temperatura, obniżenie odporności układu
immunologicznego przez stale występujący
stres, kontakt z innymi chorymi zwierzętami itp. Środkiem zapobiegawczym powinno być polepszenie
warunków hodowli,
ograniczenie sytuacji stresowych, czy kwarantanna nowo pozyskanych zwierząt. W przypadku
wystąpienia ran przez które może
dojść do infekcji bakteryjnej lub grzybicy ważną sprawą okazuje się być oczyszczenie rany
środkiem odkażającym np. jodyną,
betadine czy wodą utlenioną - przy niewielkich ranach, rozległe i głębokie rany powinny być
konsultowane z weterynarzem.
Biegunka i wymioty.
Przez biegunkę należy rozumieć oddawanie odchodów w postaci płynnej lub półpłynnej. Biegunka sama
w sobie nie jest schorzeniem lecz objawem klinicznym. Biegunka może być wywoływana przez pasożyty
wewnętrzne, bakterie, zatrucia (np. pokarmowe, lekami), niską temperaturę, zmianę diety czy zaburzenia w prawidłowym działaniu
przewodu pokarmowego.
Przez wymioty należy rozumieć zwracanie niestrawionej lub częściowo strawionej treści pokarmowej
przez jamę gębową. Wymioty podobnie jak biegunka nie są schorzeniem lecz objawem klinicznym.
Zwracanie pokarmu może być wywołane przez pasożyty wewnętrzne, bakterie, zatrucia (np. pokarmowe, lekami), niską temperaturę,
pokarm nie dostosowany do wielkości zwierzęcia.
Przewlekle występujące wymioty lub biegunka powinny być sygnałem do zrobienia badań
diagnostycznych i konsultacji z weterynarzem.
Utrata apetytu.
Utrata apetytu jest to częściowe lub całkowite zaprzestanie przyjmowania pokarmu. Może wynikać z chwilowej
naturalnej fizjologii organizmu, stresu oraz poroblemów zdrowotnych. Naturalna utrata apetytu często towarzyszy brzemiennym
samicom,
szczególnie w końcowym etapie ciąży kiedy układ pokarmowy jest ściskany przez jaja wypełniające wtedy więszą część jamy ciała.
Brak łaknienia związany ze stresem związany jest najczęściej z okresem adaptacyjnym lub nieodpowiednimi warunkami
przetrzymywania
(głównie zbyt niska temperatura lub zbyt duża ilość osobników w terrarium). Utrata apetytu jest też najczęstszym objawem
towarzyszącym
problemom zdrowotnym(infekcje bakteryjne, wirusowe, pasożyty wewnętrzne, zaburzenia metabolizmu). Długo trwające zaprzestanie
przyjmowania pokarmu może doprowadzić do całkowitego wyniszczenia organizmu i ostatecznie śmierci. Dlatego osobniki długo nie
przyjmujące pokarmu
powinny być przymusowo karmione.
Profilaktyka powinna polegać na ograniczeniu długotrwałych czynników stresowych, polepszeniu warunków panujących w terrarium,
monitorowaniu stanu zdrowia zwierzęcia.
Ze względu na różnorodność schorzeń którym towarzyszy utrata apetytu, brak jest uniwersalnego leczenia.
Pasożyty kryptosporidoza, "Crypto".
Jest to choroba wywoływana przez pierowtniaki z rodzaju Cryptosporidium. Ze względu na cykl życiowy i odporność oocyst jest
to choroba bardzo szybko wyniszczająca organizm i prowadządza do śmierci. Czas inkubacji choroby trwa ok. 21 dni.
Najczęstszymi objawami są brak apetytu,
utrata wagi, biegunka, wymioty. Dotychczas nie ustalono skutecznego leczenia kryptoporidiozy.
Więcej informacji na temat kryptosporidiozy w artykułach:
http://www.terrarium.com.pl/zobacz/kryptosporidioza-gadow-1558.html
http://www.terrarium.com.pl/forum/viewtopic.php?t=218172
MBD krzywica.
Więcej informacji na temat MBD w artykule:
http://www.terrarium.com.pl/zobacz/metaboliczne-choroby-kosci-u-gadow-1980.html
Zaczopowanie.
Zaczopowanie, czyli niedrożność przewodu pokarmowego może mieć wiele przyczyn(pasożyty, ciała obce, anormalne zmiany w strukturze
układu pokarmowego). W hodowli Gekona lamparciego najczęstszą przyczyną zaczopowania jest jedzenie ściółki o drobnej granulacji
(np. pisaek, żwir), wynikające z niedoboru minerałów(gł. wapnia). Zaczopowanie objawia się utratą apetytu, apatią, nie oddawaniem
kału, rozdętą częścią brzuszną. W skrajnych przypadkach może dojść do wypadnięcia kloaki.
W łagodnych przypadkach leczenie można wykonać samemu. Polega ono na kąpieli i masażu części brzusznej,
pomagając tym samym oddanie zalegającego piasku. Pomocne może okazać się podanie kilku kropel oleju parafinowego.
W ciężkich przypadkach konsultacja z weterynarzem jest konieczna.
|
Reklama
| | |
