| |
Gekon lamparci Eublepharis macularius - najpopularniejszy gekon w hodowli
Gekony z rodzaju Eublepharis zamieszkują pustynne i półpustynne górskie tereny Azji Mniejszej i Środkowej (Turcja, Iran, Irak, Afganistan, Pakistan, Turkmenistan i północnozachodnie prowincje Indii). Można spotkać je na wysokościach do 2100 m. n.p.m. Do rodzaju Eublepharis zaliczanych jest 5 gatunków: E. angramainyu (ANDERSON & LEVITON 1966), E. fuscus (DAS 1997), E. hardwickii (GRAY 1827), E. macularius (BLYTH 1854), E. turcmenicus (DAREVSKY 1977). Gekony te określa się powszechnie mianem Gekonów lamparcich. W hodowlach spotykani są praktycznie wyłącznie przedstawiciele gatunku E. macularius, głównie pochodzących z Pakistanu podgatunków E. m. macularius (BLYTH 1854), i E. m. montanus (BÖRNER 1976). Oprócz nich występują jeszcze trzy inne podgatunki: E. m. fasciolatus (GÜNTHER 1864), E. m. afghanicus (BÖRNER 1976), E. m. smithi (BÖRNER 1981).
Nazwa łacińska wywodzi się od: eu - łaciński przedrostek oznaczający "dobrze, prawdziwie", blephar - łac. "powieka", macula - łac. "plama". Dosłownie Eubepharis macularius oznacza więc "plamisty o prawdziwych powiekach". W rzeczy samej wszyscy przedstawiciele rodziny Eublepharinae (a więc gekony z rodzajów Eublepharis, Coleonyx, Goniosaurus, Hemitheconyx i Holodactylus) wyróżniają się spośród pozostałych gekonów obecnością ruchomych powiek - i jako jedyne gekony śpią z zamkniętymi oczami.
Ciało gekonów lamparcich pokryte jest drobniutkimi łuskami, śpośród nich wystają nieco większe wypukłe łuski. Najczęściej spotykane umaszczenie to brązowawe i brunatne, drobne cętki na szarożółtym, bądź kremowym tle. U osobników z niektórych populacji wzdłuż kręgosłupa biegnie pozbawiony plamek jasny pas. Wyraźnie segmentowany ogon stanowi około połowy długości ciała. Palce gekonów lamparcich pozbawione są przylg, toteż jaszczurki te nie potrafią wspinać się po gładkich powierzchniach, natomiast dzięki dobrze rozwiniętym pazurkom potrafią znakomicie kopać i wspinać się po kamieniach.
Młode różnią się od dorosłych ubarwieniem. Świeżo wyklute gekony ubarwione są w poprzeczne, szerokie, brązowe pręgi. Z czasem pręgi te rozlewają się w drobne centki. Ubarwienie charakterystyczne dla osobników dorosłych przybierają osiągnąwszy kilkanaście cm długości ciała.
Jaszczurki te przeciętnie osiągają długość 22-28 cm, maksymalne wymiary ciała osiągają w 2-3 roku życia. Dorosłe, dobrze utrzymane gekony lamparcie ważą 60-100 gramów. W niewoli gekony lamparcie żyją z reguły kilkanaście lat, chociaż zdarza się, że dożywają nawet 25 lat (na ogół bardziej długowieczne są samce).
Gekony lamparcie są zwierzętami stadnymi, o silnie zaznaczonym terytorializmie. W naturze żyją w stadach liczących od kilkunastu do kilkudziesięciu nawet osobników. Samce bronią swojego terytorium, przed zakusami konkurentów z olbrzymią determinacją i niezwykle agresywnie - dlatego też w terrarium, bez względu na jego wielkość, nie wolno trzymać więcej niż jednego samca. Co ciekawe w stadach samych samic, największa (najbardziej agresywna) z nich, często przejmuje rolę samca, okazując swoją dominację innym samicom, Zajmuje najlepsze kryjówki i odgania (często w dosyć brutalny sposób) pozostałe osobniki od pokarmu.
Gekony lamparcie są zwierzętami nocnymi. Dzień spędzają w kryjówkach, wśród kamieni. w szczelinach rumowisk skalnych. Na żer wychodzą o zmierzchu.
Stosunkowo łagodne usposobienie, niewielkie wymagania i łatwość z jaką się oswajają, czynią z gekonów lamparcich idealne zwierzęta terraryjne. Hodowli gekonów lamparcich sprostać mogą nawet zupełnie początkujący terraryści. Dostępne w handlu zwierzęta pochodzą niemal wyłącznie z hodowli, od kilkunastu lat praktycznie nie sprowadza się zwierząt z odłowu. |
Reklama
| | |
